To Jugaad στις αναπτυσσόμενες χώρες είναι η καθημερινότητα, είναι μια τακτική επιβίωσης που στηρίζεται σε τεχνικές διαχείρισης των αποβλήτων και των άχρηστων υλικών με στόχο την βιώσιμη επαναχρησιμοποίησή τους.
Πάνω σε αυτήν ακριβώς τη φιλοσοφία στηρίχτηκε και η ιδέα της εταιρίας "recyworks" (www.recyworks.com), η οποία χρησιμοποιεί ως "όχημα" χαμηλού κόστους τα μανιτάρια, τα οποία καλλιεργεί σε ανακυκλωμένο κατακάθι καφέ, αναδεικνύοντας ένα νέο μοντέλο για το μέλλον της βιώσιμης ανάπτυξης τροφίμων στις πόλεις. "Πρόκειται για ένα παράδειγμα κυκλικής οικονομίας, αφού σχεδόν όλα τα υλικά επαναχρησιμοποιούνται. Αυτό το επιχειρηματικό μοντέλο μπορεί να αναπαραχθεί σε όλο τον κόσμο", εξηγεί ένας από τους ιδρυτές της εταιρίας Παναγιώτης Δρακούλης, ο οποίος προέρχεται από το χώρο του μάρκετινγκ.
Η ιδέα για τo ευρηματικό αυτό start up "γεννήθηκε" τον περασμένο Μάρτιο από μια ομάδα τεσσάρων ατόμων, οι οποίοι είδαν μέσα σε αυτό έναν τρόπο παραγωγής τροφής υψηλής διατροφικής αξίας (35% πρωτεΐνη), μέσα στην πόλη, με μικρό κόστος και στη λογική της "πράσινης" ανάπτυξης. H "recyworks" δεν εκφράζει τίποτε άλλο εκτός από την επιδίωξη των εμπνευστών της, που είναι η ανακύκλωση (recy-) και η δημιουργία θέσεων απασχόλησης (-works). Oι ίδιοι επιθυμούν να "στήσουν" αστικές φάρμες -μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις- με ελάχιστο κόστος και πολλαπλάσιο όφελος μέσα σε εγκαταλειμμένα κτίρια ή μέσα σε οποιονδήποτε χώρο (ελάχιστη επιφάνεια τα 500 τ.μ) στις πόλεις, που δεν αξιοποιείται. Οι Έλληνες ξοδεύουμε πάνω από 550 εκατομμύρια ευρώ ετησίως για τον καφέ μας και κατέχουμε την 13η θέση στην παγκόσμια κατάταξη με κατανάλωση 5,33 kg μέσο όρο τον χρόνο ο καθένας. Το μεγαλύτερο μέρος από το κατακάθι του καφέ καταλήγει στα σκουπίδια και κατόπιν αποσυντίθεται παράγοντας μεθάνιο, που είναι 25 φορές πιο βλαβερό για την ατμόσφαιρα της γης από ότι το διοξείδιο του άνθρακα. Αυτό το κατακάθι θα μπορούσε να ανακυκλωθεί. Η μετάβαση στην κυκλική οικονομία μπορεί να δημιουργήσει 580.000 θέσεις εργασίας στην Ευρώπη, ενώ, παράλληλα να συμβάλει στη μείωση του φαινομένου του θερμοκηπίου.
Η αστική μικροφάρμα, αυτή τη στιγμή αποτελεί θέμα συζήτησης παγκοσμίως. Πολλοί είναι αυτοί που οραματίζονται μελλοντικές πόλεις με πολυώροφα θερμοκήπια μέσα στα οποία τα φυτά θα αναπτύσσονται με υδροπονικές μεθόδους και σε φυσικά ανακυκλώσιμα υποστρώματα. Ο καθηγητής Δημόσιας Υγείας στο πανεπιστήμιο Columbia, Dr. Dickson Despommier (φώτο), υποστηρίζει πως μια εγκατάσταση 30 ορόφων (διαστάσεις ενός οικοδομικού τετραγώνου), θα είναι σε θέση να παράγει τροφή για 50.000 ανθρώπους, ενώ 160 τέτοια κτήρια θα μπορούσαν να θρέψουν όλους τους κατοίκους της Νέας Υόρκης!
Η "recyworks" φιλοδοξεί μέσα στην επόμενη πενταετία να έχει δημιουργήσει 35 μικροφάρμες μέσα στην Αθήνα. Ξεκινάει, προς το παρόν μέσα σε ένα εγκαταλειμμένο βιομηχανικό χώρο που της παραχώρησε ο Δήμος Αθηναίων. Να σημειωθεί πως αρκετοί είναι οι δήμοι της Αττικής που έχουν απλώσει χέρι συνεργασίας και έχουν δει θετικά αυτή τη μέθοδο "ολιγαρκούς" καινοτομίας. Το ζήτημα είναι πως η υλοποίηση του σχεδίου "σκοντάφτει", ως συνήθως στη χώρα μας, στον πολυκερματισμό των υπηρεσιών και στη γραφειοκρατία και έτσι χάνεται πολύτιμος χρόνος. Στον ίδιο χρόνο που οι δημιουργοί της "recyworks" προσπαθούν να παρακάμψουν τα εμπόδια, Ολλανδοί και Δανοί συνάδελφοί τους έχουν "στήσει" τις φάρμες και έχουν ξεκινήσει την παραγωγή μανιταριών. Η ομάδα, παρότι δέχεται προτάσεις για συνεργασία στο εξωτερικό δεν επιθυμεί να φύγει από την Ελλάδα. "Έχουμε αποφασίσει να μείνουμε εδώ και να το παλέψουμε. Βλέπουμε ότι είναι δύσκολο, αλλά πρέπει να το προσπαθήσουμε. Τώρα, που είμαστε ακόμη νέοι για να έχουμε και μπόλικο χρόνο ακόμη και για να αποτύχουμε! ", συμπληρώνει ο Πάνος Δρακούλης.
Αναδημοσίευση από την "Ημερησία"
